کراس‌تاک یک پدیده رایج در مدارهای الکترونیکی است که در آن یک سیگنال که بر روی یک مسیر یا کانال ارسال می‌شود، ناخواسته سیگنالی را بر روی یک مسیر مجاور القا می‌کند. در شبکه‌های پرسرعت و طراحی‌های PCB، کراس‌تاک می‌تواند یکپارچگی سیگنال را به خطر بیندازد، نرخ خطای بیت را افزایش دهد و منجر به تداخل الکترومغناطیسی (EMI) شود. درک علل، اندازه‌گیری و استراتژی‌های کاهش آن برای طراحان PCB و مهندسان شبکه که با اترنت، PCIe، USB و سایر رابط‌های پرسرعت کار می‌کنند، بسیار مهم است.
کراس‌تاک زمانی رخ می‌دهد که کوپلینگ الکترومغناطیسی بین خطوط سیگنال مجاور، انرژی را از یک خط (مهاجم) به خط دیگر (قربانی) منتقل می‌کند. این کوپلینگ ناخواسته می‌تواند باعث خطاهای زمانی، اعوجاج سیگنال و نویز در مدارهای حساس شود.
کراس‌تاک انتهای نزدیک (NEXT)
کراس‌تاک انتهای دور (FEXT)
کراس‌تاک دیفرانسیل
کراس‌تاک معمولاً بر حسب دسی‌بل (dB) بیان می‌شود که نسبت بین ولتاژ القایی بر روی قربانی و ولتاژ اصلی بر روی مهاجم را تعیین می‌کند.
استانداردها و ابزارها:
1. تکنیک‌های چیدمان PCB
2. روش‌های یکپارچگی سیگنال
3. طراحی کابل (سیستم‌های جفت تابیده)
4. شبیه‌سازی و آزمایش
کراس‌تاک یک ملاحظه اساسی در طراحی PCB و شبکه پرسرعت است. با درک مکانیسم‌ها، روش‌های اندازه‌گیری و استراتژی‌های کاهش آن، مهندسان می‌توانند یکپارچگی سیگنال را حفظ کنند، خطاها را کاهش دهند و انطباق با مقررات را تضمین کنند. روش‌های طراحی مناسب، چیدمان دقیق و شبیه‌سازی، کلید به حداقل رساندن کراس‌تاک و ساخت سیستم‌های الکترونیکی قابل اعتماد و با کارایی بالا هستند.
